Katilin Günlüğü – 3 (Gün)

Katil,
Ağlamaz mı sandın
Kendi kurbanına ?
Gün yükselip kavurduğunda asfaltı
Dünden kaçarken son hızla
Katil,
Bilir koştuğunu dünün kucağına.

Yaşlı bir kadın
Bir türküyü çıkarırken canhıraş
Parçalayarak zulmün kristallerini
Katil,
Bırakır kendini
Kurbanının kanayan yarasına
Bilir çünkü
Sıcaktır kanayan her yara,
Daha da ısınır
gözyaşları ona yaklaştığında.

Yarası günahıdır çünkü
Her katilin
Bir doğum lekesi
Durmadan işlenen
Uğursuz bir nakış gibi
Taşır gittiği her yere
Bir gün belki sevecen bir şey
Bir aşk ya da bir dilim ekmek
Onu dağıtır,
Huzurlu küçük bir uyku
Koyar diye alnına.

Ama gün yükselmiştir
Çıplaktır dünya
Katil
Çıplaktır güçsüzlüğüyle
Kaderinin eteklerine
yaklaşırken kentin bütün yolları
bütün nemli odaları tek kişilik evlerin…
Katil şimdi çırılçıplak
hıçkırarak bazen,
gecikmiş bir gelinliğe bakar gibi izler
kendine biçtiği kefeni.